Rob Swinkels

Op de wereld gezet in 1969 en bij mijn geboorte al afgekeurd voor militaire dienst door een aangeboren VSD hartafwijking. Topsport zal ik nooit kunnen bedrijven, maar met de juiste instelling, gezond leven en veel doorzettingsvermogen heb ik toch al heel veel van mijn dromen waar kunnen maken.

Van kleins af aan ben ik opgegroeid met kampeervakanties in de bergen en Scandinavië. Vanaf de crossfiets met veel stuntwerk (en vallen) doorgegroeid naar de mountainbike. Van mijn eerste spaarcenten een mountainbike gekocht in de tijd dat dit nog een bijzondere verschijning was in de bossen. Enkele jaren mountainbike instructeur/gids geweest met vele mensen prachtige tochten gemaakt.

De eerste verre reis was op de mountainbike door IJsland en hierna was ik al snel besmet met het reisvirus. Intussen heb ik alle continenten al een of meerder keren gehad, veelal rugzaktochten door de meest onherbergzame streken, veel bergen, maar ook woestijnen en oerwoud met passie en respect voor andere culturen. Inmiddels was mijn vader overleden aan zijn 4e hartinfarct en in de loop der jaren overleden nog drie van zijn broers, allen door hartfalen. Deze gebeurtenissen motiveerde mij nog meer om het maximale uit het leven te halen en de wijde wereld in te trekken.

Ik had al een beetje een auto-tik, en ben de laatste jaren ook aangestoken met het 4×4 virus, door mijn neef en reisgenoot Robert Jan: Als je dan een keer mag spelen in de modder in een grote stoere Landrover, dan ben je natuurlijk snel verkocht.

Dit had tot gevolg dat er de laatste jaren 4×4 reizen werden gemaakt naar Libië, Engeland, Marokko en Albanië.

In het dagelijks leven ben ik werkzaam in de industriële automatisering voor een internationaal opererend bedrijf en in deze functie reis ik ook de wereld af.

Betreft de verblijf omstandigheden is dit minder avontuurlijk, maar op technisch vlak geeft dit veel uitdaging en voldoening als er weer een project succesvol is opgeleverd.

Het volbrengen van de Touareg trail is voor mij de ultieme combinatie van alle ervaringen en uitdagingen die ik tot nu toe heb mogen ervaren in mijn leven, geen competitie, maar als team de eindstreep halen.

Ik ben ook trots dat ik het springlevende bewijs ben dat je ondanks een hartafwijking de wereld kunt ontdekken en beleven zonder je grenzen te overschrijden maar wel door iedere dag je grenzen te verleggen.

Deze boodschap wil ik dan ook doorgeven aan alle jonge kinderen met een hartafwijking die de mogelijkheid moeten hebben om die zelfde prachtige wereld nog te ontdekken en ervaren.